Swetła Georgijewa, Dzięki Ci, Boże
Autor: admin. Kategorie: + Przyjaźnie bliskie i dalsze; Przekłady poezji; Swetła Georgijewa .
Dzięki Ci, Boże
Dzięki Ci, Boże, że ta ziemia
nie jest tylko z ciemności lub światła.
Że dzień się zaczyna nie wybuchem światła,
a pragnieniem płynącym z krzyku ptaka.
Że znalazłeś czas, aby wskrzesić iskry
rosy na tej tam nasturcji…
Że rozsiałeś na niebie migotliwe gwiazdy,
a w trawie ukryłeś kępy jagód leśnych.
Że w małym nasionku dojrzewa myśl nieogarniona
o dąbrowach przez wiatr zbudzonych ze snu.
Że zapisałeś tajny plan stworzenia świata
na jedwabnych skrzydłach motyli.
Dzięki Ci, Boże, że deszczowi dałeś muzykę,
dom ślimakowi, chłód wierzbom…
Że kosmiczną samotność mroku,
zapełniłeś głosami świerszczy.
Że w oparach poranka oddycha nieskończoność
i że zimą jasność nam niesie ognisko.
Że zimną nocą, pośród głuchej wieczności,
przechowujemy słowa o domu, śmiechu i winie.
Że nawet gdybym znalazła się za granicą samotności,
zasłuchana w pustkę bezkresnych otchłani,
mam tę swoją kruchą pyłu ścieżynkę, która
przez ogromny świat się wije…
Że w błękitnym cieniu krótkiego dnia
zapisałeś wszystkie te cudowności.
i na koniec, że przywołałeś tutaj i mnie –
abym obdarzyła je wiarą i sensem.