Bojan Biołczew, Blizna

Autor: admin. Kategorie: Bojan Biołczew, Blizna; Przekłady prozy .

 

Uprzejmie informuję, że tom opowiadań  Bojana Biołczewa Blizna ukazał się w serii „Mała Biblioteka Literatury Bułgarskiej” w Wydawnictwie „scriptum” i jest do nabycia w sklepie wydawnictwa lub za pośrednictwem Księgarni Akademickiej w Krakowie.

 

Bojan Biołczew, ur. 1942 w Sofi, badacz literatury polskiej, pisarz, scenarzysta. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, profesor Uniwersytetu Sofijskiego i jego rektor w latach 1999–2007, ma duże zasługi dla rozwoju polonistyki bułgarskiej; autor m.in. rozpraw: Pytjat na edno Wyzrażdane. Samobitnost i europejski tradycji w poezijata na połskija Renesans, Sofia 1987 (Na drodze Odrodzenia. Oryginalność i tradycje europejskie w poezji polskiego Renesansu) oraz Po drugiej stronie mitu, Kraków 2004 (Otwyd mita, Sofia 1999) o A. Mickiewiczu. Jest autorem powieści: Oczite płaczat razliczno, 1981 (Z oczu płyną różne łzy), Saturnow kryg, 1989 (Pierścień Saturna), Amazonka na Baroe, 2005 (Amazonka z Baroe – nagroda „Wik” w 2006) oraz Antarktida – okoto na Kosmosa, 2011 (Antarktyda – oko Kosmosu, z gatunku powieści reality), Preselenije, 2019 (Przesiedlenie). a także kilkunastu zbiorów opowiadań, publikowanych od 1975 roku: m.in. Probużdane, 1975 (Przebudzenie), Biuro namereni weszti prez 2001 g., 1992 (Biuro rzeczy znalezionych w 2001 roku), Niszto za prodan, 1994 (Nic na sprzedaż), Dyrżawata Uraria, 1998 (Państwo Uraria), Beleg, 2006 (Blizna), Leten snjag, 2008 (Letni śnieg). Strona 150 Był uczestnikiem wypraw na Antarktydę i jego imię nosi jeden z tamtejszych szczytów. W literaturze bułgarskiej zbiór opowiadań, jako rodzaj publikacji prozatorskiej, występuje o wiele częściej niż w polskiej i cieszy się o wiele większym prestiżem, zarówno w praktyce pisarskiej klasyków prozy, jak i prozaików współczesnych, a niezmiennie także samych czytelników. Tom Blizna zawiera opowiadania ze zbioru o tym tytule, ale wybór został poszerzony o kilka innych, tematycznie związanych z Polską. Przy okazji komentowania Opowiadań bizarnych Olgi Tokarczuk, porównując zbiór krótkich form z powieścią, Jerzy Sosnowski określa go mianem jakby wieloboju, który jak wiadomo jest połączeniem różnych konkurencji, i tak od sportowca, jak i od czytelnika wymaga mobilizacji na nowo. Także wtedy, gdy są one podporządkowane określonej linii przewodniej. Większość opowiadań Bojana Biołczewa wyróżnia i łączy w tym zbiorze przede wszystkim pierwszoosobowa narracja, sprawiająca, że ich bohaterowie i zdarzenia, w których oni uczestniczą mają walor większej wiarygodności. Zdarzyły się, o czym narrator zaświadcza osobiście przeżytym doświadczeniem, choć ich przebieg jest tak zaskakujący, że aż trudno uwierzyć, by w ogóle zdarzyć się mogły w zwyczajnej i na ogół raczej bezbarwnej codzienności. Są jednak dla autora na tyle niezwykłe, i z osobna dramatyczne, poruszające, absurdalne lub zabawne, że stały się materiałem literackim, ponieważ osadziły się w jego świecie duchowym i w jego pamięci niczym tytułowa blizna, na trwale. Czy to raniąc, czy to poruszając, czy to zadziwiając, czy to rozśmieszając. Zawsze też zbliża je w tej wspólnocie zbioru narratorska pointa – ważna, jeśli nawet tylko zabawna. Autor wyłania ze swej pamięci także zdarzenia z czasów studiów na krakowskiej Alma Mater, oddające w zabawnym tonie atmosferę tamtych lat, od których datuje się nasza przyjaźń i mój rosnący podziw dla niego jako mistrza krótkiej formy

. . : : M E N U : : . .

Przekłady i Publikacje

. . : : L I N K I : : . .